Τι είναι? & Πως λειτουργεί?
Η ύπνωση είναι μία φυσιολογική κατάσταση συνειδητότητας που βρίσκεται ανάμεσα στην πλήρη εγρήγορση, την ονειρική κατάσταση και τον ύπνο.
Χαρακτηρίζεται από βαθιά και ποιοτική χαλάρωση, νοητική και σωματική, καθώς και από εσωτερική εστίαση της προσοχής μας, που μας βοηθά να έχουμε καλύτερη επαφή με το σώμα, τις σκέψεις, τις αισθήσεις και τα συναισθήματά μας, σε υποσυνείδητο επίπεδο.
Η Υπνοθεραπεία είναι η χρήση της ύπνωσης με θεραπευτικό σκοπό. Έχει αποδειχθεί πως όταν είμαστε σε κατάσταση ύπνωσης, έχουμε καλύτερη επαφή με το υποσυνείδητο μας, το οποίο αποτελεί πηγή πολλών προβλημάτων, αλλά και των λύσεων τους, καθώς λειτουργεί σαν μία άγνωστη αποθήκη προσωπικής δύναμης και σοφίας.
Πιο συγκεκριμένα η υπνοθεραπεία λειτουργεί βασιζόμενη στη νευροφυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού, στον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένος ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείτε από δύο ημισφαίρια, όπου το κάθε ένα επιτελεί διαφορετικές λειτουργείς από το άλλο, ενώ αλληλοσυμπληρώνονται.
Το ένα ημισφαίριο εκπροσωπεί το υποσυνείδητο και συνδέεται με τις αυτόνομε λειτουργίες του οργανισμού (πχ. εισπνοή – εκπνοή), με τη φαντασία, τα όνειρα, τις αναμνήσεις, τις αισθήσεις, κα τα συναισθήματά μας. Κάθε τι που μαθαίνουμε και ακούμε από την παιδική μας ηλικία , έως σήμερα, κάθε στιγμή της ζωής μας, ακόμα και γεγονότα που δεν θυμόμαστε βρίσκονται εκεί.
Το δεύτερο ημισφαίριο, εκπροσωπεί το συνειδητό και συνδέεται με την λογική, την κριτική και αναλυτική σκέψη. Είναι αυτό που ελέγχει κάθε πληροφορία πριν αποθηκευτεί στο πρώτο ημισφαίριο, αφού τις ώρες που είμαστε σε εγρήγορση, δηλαδή ξύπνιοι, βρίσκεται σε έντονη δραστηριότητα.
Πολλά προβλήματα σχετίζονται με εμπειρίες από την παιδική μας ηλικία και υποβολές που δεχόμαστε από τους γονείς και τους οικείους μας, πριν αναπτυχθεί η κριτική και αναλυτική σκέψη, ή λόγω παρατεταμένης επανάληψης.
Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου καθώς και η επαναληψημότητα που θα χρειαστεί για την αντιμετώπιση κάποιου προβλήματος, εξαρτάται από το ποιο είναι το πρόβλημα και από το ίδιο το άτομο.
Καθένας μας είναι ξεχωριστός και διαφορετικός έτσι δεν μπορεί να υπάρξει γενικότερη “πρόβλεψη” για το πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από ότι μας επιβαρύνει.
Ιστορικά στοιχεία
Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία για την ύπνωση τα συναντάμε στην αρχαιότητα, που όπως υποστηρίζεται χρησιμοποιούνταν στα ασκληπιεία και τα μαντεία ως μέθοδος θεραπείας και αυτογνωσίας.
Το 18ο αιώνα παρουσιάζεται ενδιαφέρον για την ύπνωση ως μέθοδος θεραπείας, πρώτα από τον ιατρό Mesmer, ο οποίος πίστευε στην ύπαρξη μαγνητικών υγρών, σε όλους τους ζωικούς οργανισμούς και στην επιρροή των πλανητών και της σελήνης για την ανθρώπινη υγεία.
Ακολούθησαν πολλοί επιστήμονες και ερευνητές, έως τον νευρολόγο Charlot, που υποστήριζε ότι η ύπνωση είναι παρόμοια με την υστερία και ότι είναι αποτέλεσμα νευροπαθολογικής κατάστασης.
Την ίδια εποχή, ο κύριος αντίπαλός του Bernheim, υποστήριζε πως η ύπνωση είναι αποτέλεσμα υποβολής και μπορούν να υπνωτιστούν και φυσιολογικοί άνθρωποι.
Ύστερα από έντονη διαμάχη επικράτησαν οι απόψεις του Bernheim.
Το 19ο αιώνα, στη δεκαετία του 1930 - 1939, ο C. Hull, ξεκίνησε το πρώτο μεγάλης κλίμακας ερευνητικό πρόγραμμα για την ύπνωση.
Παράλληλα ο μαθητής του M. Erickson, ανέπτυξε πρωτοποριακές και δημιουργικές τεχνικές, που βοήθησαν την ύπνωση να γίνει πιο αποδεκτή στον κλινικό τομέα.
Από το 1950 και μετά αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για την ύπνωση τόσο κλινικά όσο και ερευνητικά.
Έτσι από το 1955, ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος και από το 1958 ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος, αποδέχονται την ύπνωση ως εγκεκριμένη μέθοδο θεραπείας.
Πηγή: http://www.satya.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου